“Onderschat Lyme niet. De beet van een teek wordt niet altijd opgemerkt. Ook ontstaat niet bij iedere besmetting de rode, ringvormige huiduitslag. Na de eerste symptomen is er vaak een periode zonder klachten. Als de ziekte niet wordt opgemerkt en onbehandeld blijft, gaat die over naar een volgende fase. Hierbij kunnen o.a. neurologische, gewrichts-, huid- of hartklachten ontstaan.“
Ziekte van Lyme
Oorzaak en symptomen van de ziekte van Lyme
Wat is de ziekte van Lyme?
De ziekte van Lyme is een infectieziekte, veroorzaakt door de Borrelia burgdorferi-bacterie. De ziekte staat ook bekend als lymeborreliose of Lyme disease. In 1982 is de verantwoordelijke bacterie ontdekt, door Willy Burgdorfer. De bacterie is naar hem vernoemd: Borrelia burgdorferi. Uiteraard kwam vóór die tijd de ziekte van Lyme ook voor, alleen werd die niet als zodanig herkend omdat men de bacterie nog niet had geïdentificeerd.
De borrelia bacterie kan in drie vormen voorkomen: (1) als spirocheet; (2) in een cystevorm en (3) in een membraanloze, geleiachtige kolonie van parasieten. Alleen de spirocheet is gevoelig voor antibiotica. Zodra antibiotica wordt ingezet, verandert de borrellia voor een deel in de vorm 2 of 3; dit is gevaarlijk, want vorm 2 en 3 reageren niet op antibiotica en blijven dus leven. Wanneer de antibioticakuur voorbij is, veranderen vorm 2 en 3 weer in de spirocheet. Deze kan zich in het lichaam verstoppen en vroeg of laat krijgt de patiënt weer zware klachten, waartegen antibiotica niet meer helpen; de klachten variëren van geval tot geval.
“Veel mensen houden klachten na behandeling met antibiotica. Andere of aanvullende therapie is daarom broodnodig.”
Waardoor ontstaat Lyme?
De Borrelia bacterie, die verantwoordelijk is voor het ontstaan de ziekte van Lyme, wordt van dier op mens overgedragen, gewoonlijk door de beet van een teek. Niet alleen teken dragen echter de bacterie bij zich, maar ook vlooien, steekmuggen, vliegen, dazen en vogels kunnen als gastheer dienen. Behalve door de beet van een teek vermoedt men dat besmetting ook kan plaatsvinden door beten van o.a. muggen, dazen en paardenvliegen. Daarnaast is er een vermoeden dat de ziekte door de moeder aan het ongeboren kind kan worden overgedragen of dat baby’s via moedermelk besmet kunnen raken.
Teken in Nederland
Teken komen vooral in lommerrijke delen van de natuur voor, zoals in het bos, struikgewas, heidegebieden, weilanden en in parken en tuinen. In Nederland is naar schatting 20 – 25% van de teken besmet. Niet iedere teek draagt de bacterie bij zich, maar vrijwel overal waar teken voorkomen is een deel van die tekenpopulatie besmet. Hoewel het percentage verschilt van gebied tot gebied, is aangetoond dat het aantal besmette teken in Nederland groeiende is.
Lyme in Nederland
Naar schatting worden jaarlijks een miljoen mensen door een teek gebeten, waarvan ongeveer een-derde de beet oploopt in de tuin. Jaarlijks wordt bij ruim 25.000 mensen de ziekte van Lyme geconstateerd. De meeste beten vinden plaats in de periode april t/m september, omdat teken dan het meest actief zijn. De meeste beten worden gemeld in juni. Besmettingen komen echter wel het hele jaar voor. De kans op de ziekte van Lyme na een tekenbeet wordt geschat op ongeveer 3%. Als de teek binnen 24 uur op de goede manier verwijderd wordt, is de kans op besmetting kleiner maar niet uitgesloten.
Symptomen van Lyme
Het meest voorkomende eerste symptoom na besmetting met Borrelia is een rode ringvormige vlek op de plaats waar de teek heeft gebeten. Soms is er alleen een blauwachtige of roze vlek zichtbaar. De vlek wordt meestal binnen een paar dagen een grotere ring. Deze eerste symptomen van de ziekte van Lyme ontstaan binnen enkele dagen tot twee weken na de tekenbeet. Het komt echter ook voor dat deze huiduitslag pas na 3 maanden ontstaat. Het is daarom erg belangrijk de plek van de tekenbeet een aantal maanden goed in de gaten te houden. Zo’n ring is typerend voor de ziekte van Lyme. Echter: niet iedereen met de ziekte van Lyme heeft deze ringvormige huiduitslag gehad! Naar schatting is bij 40% van de besmettingen deze uitslag afwezig of slechts licht waarneembaar en onopgemerkt gebleven.
Eenmaal in het lichaam kan de bacterie in het bloed terechtkomen. Daar vanuit richt de bacterie zich vooral op zenuwweefsel, gewrichten, de huid en het hart. De klachten die daaruit voort kunnen komen zijn in eerste instantie griepachtige verschijnselen. (Soms ook een opzwelling van oorlel of tepel.) Deze klachten komen meestal binnen 3 maanden.
Wordt de ziekte niet opgemerkt of behandeld, dan gaat die over naar een volgende fase, waarin neurologische, gewrichts- en hartklachten ontstaan. Behalve pijn in de gewrichten is er ook vaak pijn in spieren en bindweefsel. Er wordt dan gesproken over het post-Lyme syndroom. Welke klachten iemand krijgt verschilt per persoon. Aandoeningen aan de zenuwen komen het meest voor. Klachten die gemeld worden zijn onder andere:
- sensibiliteitsafwijkingen
- neuropathie, verlammingen
- doof en tintelend gevoel in de ledematen
- halfzijdige gezichtsverlamming (trigemius neuralgie)
- griepachtige verschijnselen met malaise en koorts
- gewrichtsklachten
- huidaandoeningen
- vermoeidheid en uitputting
- pijn in spieren en gewrichten
- hoofdpijn, druk in het hoofd
- hartritmestoringen, druk op de borst, benauwdheid
- krachtsvermindering in de ledematen
- slaapproblemen
- slecht werkend immuunsysteem, gevoeligheid voor infecties en schimmels
- voedselintoleranties en allergieën
- gevoel alsof er watten in het hoofd zitten,
- niet helder kunnen denken, concentratiestoringen
- vergeetachtigheid
- stemmingswisselingen, depressiviteit
- oogklachten, wazig of dubbel zien, soms geen kleuren meer zien.
- plotselinge doofheid, duizelingen
Heeft men langer dan een jaar de ziekte van Lyme, dan spreekt men van chronische Lyme-borreliose. Naarmate de infectie langer duurt krijgt de ziekte steeds meer de kenmerken van een chronische multisysteemziekte. Naast de specifieke verschijnselen in verschillende orgaansystemen staan bij de chronische vorm van de ziekte de algemene (ook wel ‘aspecifiek’ genoemde) klachten op de voorgrond. Volgens sommigen zouden deze klachten onder andere bestaan uit griepachtige verschijnselen, chronische vermoeidheid en uitputting, (zoals bij CVS), hoofdpijn, voorbijgaande temperatuursverhoging van enkele uren, overmatige transpiratie, wisselende pijn in spieren, pezen en gewrichten (zonder objectieve lokale ontstekingsverschijnselen (vergelijk fibromyalgie).
Diagnose van Lyme
Wanneer iemand denkt de ziekte van Lyme te hebben kan een bloedtest uitsluitsel geven. Het probleem is echter dat de gangbare testen (de Elisa test en de Western Blot) onvoldoende betrouwbaar zijn: de ziekte kan aanwezig zijn terwijl de testuitslag dat niet aantoont! Betere resultaten geven de testen van Pro Health in Weert. Zij kunnen, wanneer zowel de Elisa/Blot als de Melissa LTT negatief uitvallen (lees: geen bacterie aantonen) een Borrelia Extended Culture Test uitvoeren. Daarnaast kan ik met behulp van de biofotonencoherentie therapie meten of u besmet bent met de Borrelia bacterie. Het zorgvuldig in kaart brengen van de klinische verschijnselen kan vervolgens de diagnose onderstrepen.
Reguliere behandeling
De reguliere behandeling van de ziekte van Lyme bestaat uit toediening van antibiotica, gewoonlijk doxycycline. Antibiotica slaan echter niet altijd goed aan, of men kan er allergisch voor zijn. Er zijn veel mensen die ook na een antibioticakuur klachten blijven houden. Hoe langer iemand besmet is met de bacterie, des te moeilijker de ziekte met antibiotica te behandelen is. Het is daarom van groot belang om naast antibiotica ook zo snel mogelijk te beginnen met een aanvullende therapie, zoals de biofotonen therapie.
Erythema migrans
De foto’s tonen verschillende vormen van Erythema migrans, de ringvormige rode huiduitslag die binnen enkele dagen tot weken na besmetting met de Borrelia bacterie kan ontstaan. Hoewel het een van de eerste symptomen van de ziekte van Lyme is, manifesteert het zich niet bij iedereen: naar schatting ontwikkelt 60% van de mensen met Lyme een dergelijke huiduitslag. Bij de overige 40% blijft huiduitslag achterwege of is die te miniem om te worden opgemerkt. Ook zonder deze huiduitslag kan er dus sprake zijn van de ziekte van Lyme. Het is daarom altijd aan te bevelen om u te laten testen na een tekenbeet.
